La sola preocupacion del monde politic de la topina parisenca, a saber las cinc o sièis mila personas del monde politic, economic e mediatic, es l’eleccion presidenciala.
Las posicions e posturas presas pels uns e pels autres an per objectiu de comprometre pas la possibilitat qu’auràn de se presentar a la presidenciala.
Es vertat a dreta e tanben a l’esquèrra, en cò dels moderats coma dels mai radicals.
L’idèa que lo cambiament de president de la Republica pòt permetre de trobar una solucion a la crisi vòl dire que tiran pas las leçons del passat. Es pas en cambiant un òme o una femna que poirem respondre a las dificultats que vivon los ciutadans. Que l’eleccion se faga deman o deman passat cambiarà pas res.
Son nombroses a creire que pòdon èstre l’òme providencial o la femna providenciala.
Avançar cap a mai de justícia sociala, reformar en pregondor la fiscalitat, redusir las inegalitats, refortir lo sistèma de santat, metre en plaça una vertadièra politica ecologica, aquò depend pas d’una persona mas d’una volontat democratica collectiva.
Dins la crisi actuala d’unes vantan lo sistèma alemand, la capacitat de compromís en Espanha…mas doblidan de dire que son dos Estats fòrça descentralizats.
Quand fan de negociacions per saber qual serà cancelièr en Alemanha o cap del govèrn en Espanha, los govèrns regionals daissan pas de foncionar e respondon a las demandas dels ciutadans quala que siá la longor de las negociacions. En cò nòstre quand lo poder central es malaut es tot lo país que risca la paralisia.